Wat is adoptie?

Bij adoptie staan ouders hun kind af aan een ander. Dat doen ze natuurlijk niet zomaar. Vaak zien ze geen andere mogelijkheid. Ze zijn bijvoorbeeld erg arm en kunnen geen eten voor het kind kopen. Een kind gaat vaak eerst naar een kindertehuis. Daar wordt voor het kind gezorgd, totdat er andere ouders gevonden zijn bij wie het kind kan gaan wonen. Vaak is dat in een ander land. De meeste adoptiekinderen komen uit ontwikkelingslanden. Soms halen adoptieouders het kindje op in het land waar het geboren is en soms wordt het kindje naar Nederland gebracht. Ook binnen Nederland zelf wordt geadopteerd. Een kind van wie de beide ouders zijn overleden, kan bijvoorbeeld geadopteerd worden door zijn oom en tante. Ook kan een Nederlands kind ter adoptie worden afgestaan aan een onbekende.

Biologische ouders

De biologische ouders zijn de ouders die het kind op de wereld hebben gezet. Redenen om hun kind ter adoptie af te staan, zijn bijvoorbeeld:

• Ze willen een beter leven voor hun kind dan dat zij het kunnen geven. Ze hebben bijvoorbeeld zelf geen onderdak of geen geld.
• Ze zijn te ziek om goed voor een kind te kunnen zorgen. Of het kind is ziek en ze kunnen geen medische zorg betalen.
• Ze zijn te jong om goed voor een kind te kunnen zorgen.
• Ze kiezen voor adoptie omdat dit van anderen moet. In sommige culturen is het bijvoorbeeld een schande om ongetrouwd een kind te krijgen. En in China mocht een groot deel van de bevolking tot 2015 maar één kind hebben. Je noemt dit de eenkindpolitiek. De regering was bang dat het land te vol zou raken en dat er dan niet meer genoeg water en eten voor iedereen zou zijn. Een tweede kind was strafbaar. Daarom werden veel kinderen ter adoptie afgestaan.

Adoptieouders

De nieuwe ouders zijn de adoptieouders. Redenen voor hen om voor adoptie te kiezen, zijn bijvoorbeeld:

• Ze kunnen zelf geen kindje krijgen.
• Ze willen hun enige kind graag een broertje of zusje geven.
• Twee mannen of twee vrouwen die als partners samenleven willen graag een kindje.
• Ze vinden het fijn dat ze een kind, dat geen ouders meer heeft of is afgestaan, een goed leven kunnen geven. 

Moeilijke en dure procedure

Adopteren klinkt gemakkelijk, maar het is een lange en dure procedure voor adoptieouders. Ze moeten aantonen dat ze een een veilig en goed leven aan een kind kunnen bieden. De kosten voor bijvoorbeeld bemiddeling en overdracht (denk aan reiskosten) kunnen oplopen tot wel zo’n € 35.000! Mensen die willen adopteren, willen meestal het liefst een zo jong mogelijk en gezond kind. Maar het komt steeds vaker voor dat adoptiekinderen al wat ouder zijn en/of dat ze niet helemaal gezond zijn. In 2016 was 60% van de geplaatste kinderen twee jaar of ouder en had 80% een (verhoogde kans op een) medische aandoening. Die kinderen zijn in het land van herkomst moeilijk te plaatsen en kunnen dan door mensen uit andere landen geadopteerd worden.

Op zoek

Geadopteerde kinderen zien hun adoptieouders vaak als hun echte ouders. Zeker als ze daar als baby of jong kind al bij zijn komen wonen. Ze kunnen zich hun echte ouders dan niet herinneren. Maar soms zijn adoptiekinderen verdrietig. Soms worden ze ermee gepest dat ze geadopteerd zijn. Of begrijpen ze niet waarom hun echte moeder hen heeft weggegeven. Sommige adoptiekinderen willen weten hoe het land waar ze vandaan komen eruitziet. Vaak gaan ze ernaartoe als ze ouder zijn. Soms gaan ze ook op zoek naar hun echte ouders. Ze willen graag weten hoe die eruitzien. En aan hen vragen waarom ze voor adoptie hebben gekozen.